Waar een halfjaarlijkse stembeurt bij onze moderne piano volstaat, moest het klavecimbel – het gangbare toetseninstrument rond 1700 -  telkens gestemd worden alvorens het bespeeld kon worden. De eerste methode van stemming leidde echter tot onlogisch klinkende reeksen tonen met onzuivere intervallen. Toen men een manier van stemmen had ontdekt waarmee dit verholpen werd, zag Johann Sebastian Bach een mogelijkheid om de diverse karakters van alle toonsoorten te etaleren. Hij schreef in elke majeur en mineur toonsoort een fuga met een inleidend preludium. In 1722 ordende hij deze tot een logische verzameling. Zo ontstond de beroemde cyclus van 24 preludes en fuga’s: Das wohltemperierte Klavier. Wohltemperiert / welgetempereerd betekent goed gestemd.

Reeds driehonderd jaar worden deze stukken door klavecinisten, organisten en pianisten over de hele wereld gespeeld. Ze vormden tevens een belangrijke bron van inspiratie voor andere componisten. Chopin, Skriabin, Debussy en Sjostakovitsj zijn de bekendste voorbeelden. In navolging van Bach schreven en rangschikten zij -  ieder op geheel eigen wijze — 24 preludes. Wie de composities van Bach tot en met Sjostakovitsj beluistert, krijgt een mooi beeld van hoe het klavier en de daarvoor geschreven muziek zich door drie eeuwen heen heeft ontwikkeld.